Drug use, drug use disorders, and treatment services in the Eastern Mediterranean region: a systematic review
Yasna Rostam-Abadi, Jaleh Gholami, Maral Mardaneh Jobehdar, Maryam Ardeshir, Ardavan Mohammad Aghaei, Sogol Olamazadeh, Mahshid Taj, Khalid Saeed, Ramin Mojtabai, Afarin Rahimi-Movaghar
مصرف مواد، اختلال مصرف مواد، و خدمات درمانی در منطقه مدیترانه : مطالعه مرور سیستماتیک
یسنا رستم‌آبادی، ژاله غلامی، مارال مردانه ، مریم اردشیر، اردوان محمدآقایی، سوگل علم‌زاده، مهشید تاج، خالد سعید، رامین مجتبایی، آفرین رحیمی‌موقر
مصرف مواد مخدر به یک نگرانی فزاینده در حوزه بهداشت عمومی جهانی تبدیل شده است. ما شیوع و الگوهای مصرف مواد مخدر، اختلالات مصرف مواد مخدر و میزان خدمات درمانی را در ۲۱ کشور و یک سرزمین در منطقه مدیترانه شرقی از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ بررسی کردیم. پایگاه‌های داده آنلاین به‌طور سیستماتیک در تاریخ ۱۷ آوریل ۲۰۲۲ جستجو شدند و همچنین منابع دیگری برای استخراج اطلاعات از ادبیات خاکستری مورد استفاده قرار گرفت. داده‌های استخراج‌شده تجزیه و تحلیل شده و برای ترکیب در سطوح کشور، زیرمنطقه‌ای و منطقه‌ای به‌کار گرفته شدند. شیوع مصرف مواد مخدر در منطقه مدیترانه شرقی بالاتر از برآوردهای جهانی است و کانابیس، تریاک، کات و ترامادول از جمله مواد اصلی مصرفی در این منطقه به شمار می‌روند. داده‌ها در زمینه شیوع اختلالات مصرف مواد مخدر نادر و پراکنده هستند. امکانات درمانی برای اختلالات مصرف مواد مخدر در اکثر کشورها موجود است، اما درمان با آگونیست‌های اپیوئید تنها در هفت کشور در دسترس است. نیاز به گسترش مراقبت‌های مبتنی بر شواهد و مقرون به صرفه وجود دارد. داده‌های محدودی در خصوص اختلالات مصرف مواد مخدر، پوشش درمانی و مصرف مواد مخدر در میان زنان و جوانان وجود دارد.
Opium Use and Risk of Lung Cancer: A Multi-center Case-Control Study in Iran
مصرف تریاک و خطر ابتلا به سرطان ریه: یک مطالعه مورد-شاهدی چند مرکزی در ایران
چکیده
اخیراً، مصرف تریاک به عنوان یک عامل سرطان‌زای انسانی برای سرطان ریه توسط آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) طبقه‌بندی شده است. ما یک مطالعه مورد-شاهدی چندمرکزی بزرگ برای ارزیابی ارتباط بین مصرف تریاک و خطر ابتلا به سرطان ریه انجام دادیم. از ماه مه ۲۰۱۷ تا ژوئیه ۲۰۲۰، ۶۲۷ بیمار و ۳۴۷۷ شاهد را جذب کردیم. برای برآورد نسبت شانس‌ها (OR) و فواصل اطمینان ۹۵٪ (CI)، از تحلیل‌های رگرسیون لوجستیک بدون شرط استفاده کردیم و ارتباط بین مصرف تریاک و خطر ابتلا به سرطان ریه را اندازه‌گیری نمودیم. نسبت شانس‌ها برای محل سکونت، سن، جنسیت، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، مصرف سیگار و قلیان تنظیم شد. ما یک خطر ۳.۶ برابری برای سرطان ریه در مصرف‌کنندگان منظم تریاک در مقایسه با افرادی که هرگز مصرف نکرده بودند یافتیم (CI 95٪: ۲.۹، ۴.۶). یک ارتباط قوی دوز-پاسخ بین تعداد تجمعی دفعات مصرف تریاک و خطر سرطان ریه مشاهده شد. نسبت شانس برای مصرف منظم تریاک در مورد سرطان سلول‌های کوچک بیشتر از سایر انواع بافت‌شناسی بود (۸.۳، CI 95٪: ۴.۸، ۱۴.۴). نسبت شانس ابتلا به سرطان ریه در میان مصرف‌کنندگان تریاک در زنان (۷.۴، CI 95٪: ۳.۸، ۱۴.۵) بیشتر از مردان (OR 3.3, CI 95٪: ۲.۶، ۴.۲) بود. نسبت شانس برای مصرف‌کنندگان همزمان تریاک و تنباکو برابر ۱۳.۴ (CI 95٪: ۱۰.۲، ۱۷.۷) در مقایسه با غیرمصرف‌کنندگان بود. خطر ابتلا به سرطان ریه در مصرف‌کنندگان منظم تریاک بیشتر است و این نتایج به استحکام استدلال‌ها در خصوص سرطان‌زایی تریاک کمک می‌کند. این ارتباط در موارد سرطان سلول کوچک نسبت به سایر انواع بافت‌شناسی قوی‌تر است.
Prevalence of alcohol consumption among clients of opioid agonist treatment (OAT) centers in Golestan province, Iran
شیوع مصرف الکل در میان مراجعین مراکز درمان با آگونیست‌های اپیوئید (OAT) در استان گلستان، ایران
مقدمه:
درمان‌های آگونیست‌های اپیوئید با متادون و بوپرنورفین به‌عنوان درمان‌های مؤثر برای افراد مبتلا به اختلال مصرف اپیوئید شناخته شده‌اند. با این حال، مصرف همزمان سایر مواد مانند الکل می‌تواند نتایج درمان را تحت تأثیر منفی قرار دهد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع مصرف الکل در میان مراجعین مراکز درمان با آگونیست‌های اپیوئید در استان گلستان در شمال ایران بود.
مواد و روش‌ها:
این مطالعه یک تحلیل ثانویه از نمونه‌ای متشکل از ۷۰۶ نفر از مراجعین بود که در سال ۲۰۱۵ از مراکز درمانی تأییدشده در استان گلستان دریافت‌کننده درمان با آگونیست‌های اپیوئید بودند. این افراد حداقل به مدت یک ماه تحت درمان قرار داشتند و به‌طور تصادفی برای مطالعه انتخاب شدند. داده‌ها از طریق مصاحبه با مراجعین منتخب جمع‌آوری شد. شاخص‌های اصلی مورد مطالعه در این تحقیق شامل تاریخچه مصرف الکل در طول زندگی، مصرف الکل در ماه گذشته، تاریخچه مصرف زیاد الکل در یک موقعیت خاص، و سال‌های مصرف منظم الکل بود.
نتایج:
شیوع تاریخچه مصرف الکل در طول زندگی برابر با ۳۹.۲٪ برآورد شد. شیوع مصرف الکل در ماه گذشته و تاریخچه مصرف زیاد الکل در یک موقعیت خاص به‌ترتیب ۶.۹٪ و ۱۸.۸٪ بود.
نتیجه‌گیری:
علیرغم ممنوعیت کامل مصرف الکل در ایران، یک زیرنمونه از شرکت‌کنندگان مصرف الکل در ماه گذشته را همزمان با درمان خود گزارش کردند. شیوع مصرف الکل در ماه گذشته برآورد شده کمتر از شیوع گزارش‌شده در کشورهایی بود که تولید، توزیع و مصرف الکل در آن‌ها قانونی است.
The carcinogenicity of opium consumption: a systematic review and meta‑analysis
سرطان‌زایی مصرف تریاک: یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل
چکیده:
سرطان‌زایی مصرف تریاک به‌تازگی توسط گروه کاری تشکیل‌شده ارزیابی شد. ما ارزیابی اخیر را با انجام یک مرور سیستماتیک گسترده و همچنین ارزیابی کمی فراتحلیلی از نقش مصرف تریاک و خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها تکمیل کردیم و جنبه‌های مختلف کیفیت مطالعه را در نتایج فراتحلیلی به‌طور دقیق ارزیابی کردیم. ما ادبیات منتشرشده را جستجو کردیم تا تمام مطالعات مربوط به مصرف تریاک و خطر سرطان‌های منتخب در انسان‌ها را تا تاریخ ۳۱ اکتبر ۲۰۲۲ شناسایی کنیم. خطرات نسبی فرامتنی (mRR) و فواصل اطمینان ۹۵٪ (CI) مرتبط با آن‌ها، با استفاده از مدل‌های اثرات تصادفی برای مطالعات سرطان مثانه، حنجره، ریه، مری، پانکراس و معده برآورد شد. ناهمگونی بین مطالعات با استفاده از شاخص I2 ارزیابی شد. کیفیت مطالعه بررسی شد و تحلیل‌های حساسیت برای ارزیابی تأثیر علل معکوس احتمالی، تعصب پیش‌درمان، تعصب انتخاب، تعصب اطلاعات و اشتباهات کنفوندینگ انجام شد. در مجموع، ۲ مطالعه cohort آینده‌نگر و ۳۳ مطالعه مورد-شاهدی شامل شد. برآورد mRR کلی برای «مصرف همیشه یا منظم» در مقابل «مصرف هرگز» تریاک در سرطان مری از ۱.۵۰ (CI ۹۵٪ ۱.۱۳–۱.۹۹، I2 = ۰٪، ۶ مطالعه) تا ۷.۹۷ (CI ۹۵٪ ۴.۷۹–۱۳.۳، I2 = ۶۲٪، ۷ مطالعه) برای سرطان حنجره متغیر بود. تحلیل‌های مربوط به مواجهه انبوه با تریاک نشان داد که خطر ابتلا به سرطان با مصرف بیشتر تریاک افزایش می‌یابد. نتایج در تحلیل‌های حساسیت که مطالعات مستعد منابع بالقوه تعصبات روش‌شناسی و اشتباهات کنفوندینگ را حذف کرده بودند، پایدار بود. یافته‌ها یک رابطه منفی بین مصرف تریاک و سرطان‌های مثانه، حنجره، ریه، مری، پانکراس و معده را پشتیبانی می‌کنند.
تزریق تئوفیلین پیش از جفت‌گیری می‌تواند از اثرات فراتر از نسلی وابستگی مورفین مادر بر رفتار اضطرابی نسل‌های بعدی جلوگیری کند: نقش گیرنده‌های دوپامین
چکیده:
اعتیاد به اپیوئید تغییرات مولکولی در مسیر پاداش مغز ایجاد می‌کند، از جمله تغییراتی در بیان ژن که ممکن است از طریق مکانیسم‌های اپی‌ژنتیکی مانند استیلاسیون هیستونی به نسل بعدی منتقل شود. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر تئوفیلین به‌عنوان یک فعال‌کننده HDAC (هیستون داستیلازها) بر بیان گیرنده‌های دوپامین D1 و D2 در هسته آکومبنس (NAc) و رفتار اضطرابی در نسل‌های بعدی موش‌های ماده وابسته به مورفین بود. موش‌های ماده به مدت شش روز به دوزهای افزایشی مورفین معرض شدند و سپس به مدت ۱۰ روز با تئوفیلین (۲۰ میلی‌گرم/کیلوگرم) یا سرم فیزیولوژی قبل از جفت‌گیری با موش‌های نر طبیعی درمان شدند. نسل‌های نر و ماده برای ارزیابی رفتار اضطرابی با استفاده از دستگاه ماز مرتفع آزمایش شدند. علاوه بر این، بیان گیرنده‌های دوپامین D1 و D2 در NAc با استفاده از PCR زمان واقعی (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز) ارزیابی شد. نتایج نشان داد که نسل‌های موش‌های ماده وابسته به مورفین، بیان هر دو گیرنده D1 و D2 را در NAc افزایش داده و رفتار اضطرابی کمتری نسبت به نسل‌های کنترل داشتند. با این حال، این اثرات در نسل‌هایی که مادران وابسته به مورفین آن‌ها پیش از جفت‌گیری ۱۰ روز تئوفیلین دریافت کرده بودند، به سطوح طبیعی بازگشت. نتیجه‌گیری می‌شود که تئوفیلین ممکن است از نظر درمانی در کاهش عواقب منفی وابستگی مورفین مادر بر رفتار نسل‌های بعدی از طریق بازگرداندن سطوح طبیعی بیان گیرنده‌های دوپامین و تعدیل اضطراب مؤثر باشد. برای درک کامل مکانیسم‌های زیربنایی این پدیده، به تحقیقات بیشتری نیاز است.